automn

گلهاي بهشت

automnRight
social
about درباره وبلاگ

«فرزند صالح گلی از گلهای بهشت است» پدرها و مادرها! اینجا یک وبلاگ تربیتی برای فرزندان شماست. اگر می خواهید کودک شما سرشار از فضایل اخلاقی و تربیت دینی باشد، گلهای بهشت را فراموش نکنید.

#

گلهاي بهشت

آثار تربيتي تكريم و احترام كودك

يکشنبه 3 6 1392 19:33

روانشناسان انگيزه اصلي فعاليتهاي انساني را احساس حقارت و احساس عزت نفس در او مي دانند كه به طور معمول اين احساس در انسان با رفتار و برخورد ديگران با او شكل مي گيرد.

هم چنين روانشناسان معتقدند كه بسياري از رفتارهاي منفي و ضد ارزشي، ناشي از كمبود شخصيت در انسان است و مي گويند: اينگونه رفتارها به طور معمول از كساني صادر مي شود كه عزت نفس پاييني دارند.

ميرس در كتاب روانشناسي اجتماعي مي گويد:

طبق تحقيقاتي كه بروكنر و هولتن در سال 1978 در مورد افرادي كه داراي عزت نفس زياد و عزت نفس پاييني بودند، انجام داده اند، اين نتيجه بدست آمد كه افرادي كه داراي عزت نفس باتلايي اند، نه تنها كمنتر از افرادي عزت نفس پاييني دارند دچار افسردگي مي شوند، بلكه كمتر از آنها گرفتار ناراحتي هاي عصبي و بي خوابي شده، كمتر از آنان به طرف اعتياد و الكليسم كشيده مي شوند.(1)

از طرفي بي احترامي آثار منفي و ضد تربيتي بسياري را متوجه شخصيت كودك مي كند، چرا كه در اين صورت هرگز نمي توان از كودكي كه به او بي احترامي شده، انتظار نيكي داشت.

حضرت علي(ع) مي فرمايد: كسي كه نفسش بر وي خوار شد، اميد نيكي از او نداشته باش.(2)

علاوه بر اين جنبه كلي ، در روايات آثار خاصي براي حقارت نفس بيان شده است . برخي از اين آثار عبارتند از:

1- تكبر و زور گويي

امام صادق مي فرمايد: هيچ مردي تكبر نمي كند و زور نمي گويد، مگر به سبب ذلتي كه در خود مي بيند.(3)

روشن است كسي كه خود را كوچك مي بيند، در صدد است اين كوچكي را جبران كند و چون خود را قادر به جبران آن نمي بيند، ناچار خود را بزرگ مي بيند و تكبر مي كند.

2- نفاق

حضرت علي(ع) مي فرمايد: نفاق و دورويي انسان به سبب ذلت و خواري است كه در خود مي بيند.(4)

انساني كه خود را از انجام هر كار مثبتي عاجز مي بيند، ناچار دست به تظاهر مي زند، يعني خود واقعي خود را نشان نمي دهد و همواره سعي مي كند از طريق تظاهر به خوبي ها و نكات مثبت اخلاقي، ضعفها و حقارت خود را بپوشاند واين تظاهر ، هم در عمل و رفتار او خواهد بود و هم در عقيده و گفتار.

بنابراين بزرگان دين با توجه به اهميت تكريم شخصيت، نه تنها كودكان را در احترام و بزرگداشت با بزرگسالان مساوي مي دانند؛ بلكه در مواردي احترام ويژه اي براي آنان قائل اند.

معصومان به شيوه هاي گوناگون كودكان و فرزندان خويش را احترام مي كردند كه در آينده به آنها اشاره مي شود.


(1)منطقي، مرتضي، روانشناسي تربيتي، ص15

(2)آمدي، عبد الواحد بن محمد، غرر الحكم، ج2، ص712

(2)كليني، كافي، ج،ص312،ش172

(4)محمدي ري شهري، محمد ، ميزان الحكمه، ج4، ص3338

منبع: كتاب تربيت فرزندص102-105،با تلخيص

(0) نظر
X